In aanraking gekomen met de polities:

Afgelopen dinsdag was het zover… Carnaval!!! In Nederland had ik nog nooit carnaval mee gemaakt, maar ik heb me laten vertellen dat dat niets is in vergelijking met de Caribische carnaval. Een evenement dat ik dan natuurlijk niet kan laten schieten!!! Eerst had ik er eigenlijk niet zo veel zin in om op een door de weekse avond nog tot laat in de stad te moeten zijn en de volgende ochtend weer vroeg te moeten werken. Het feest begint namelijk pas rond een uur of 21:00 en inmiddels weet ik al dat een uur of 21:00 op Antilliaanse tijd nooit echt 21 uur is!! Pas om 22:30 kwamen de eerste carnavals mensen voorbij en kon het feest beginnen… 

Het zag er erg mooi uit met al die lichtjes die ze aan hun pakken bevestigd hadden. Elke groep nog kleurrijker dan de ander… Mensen dansend aan de kant… het was echt een belevenis!!! 

Rond 23:30 vonden we het wel tijd om naar huis te gaan en zijn we weer richting de auto gegaan. Voor wat extra veiligheid hadden we een man (Jr) met ons mee genomen die al heel wat jaartjes op het eiland verblijft en dus goed papiaments kan spreken. Dit was niet alleen gezellig, maar kwam later ook nog eens goed van pas. Toen we eindelijk bij de auto waren om naar huis te gaan zagen we dat we het nog moeilijk zouden krijgen om uit te parkeren. Er stond op een paar meter achter ons een auto dwars geparkeerd. Eigenlijk geen probleem, een paar keer extra steken en we zouden er veilig uit zijn… Maar de man van het busje dat ons dwarsboomde kwam uit zijn busje en beweerde dat we hem geraakt hadden… Dit was niet het geval, die gast wou met zijn multi-duek busje gewoon een slagje slaan uit de drie makamba's die in de auto zaten .Dus wij  gingen er natuurlijk tegen in!!! Toen de man van het busje agressief begon geworden en Jr een dauw gaf zijn we maar naar de politie gegaan. Daar zit je dan om 23:50 met je goed gedrag op het politie beauro… 

Gelukkig kwam de politie met ons mee, deinsde de man van het busje al snel terug en was er in eens geen probleem meer!!!

Gisteren Stand Up Paddling: Voor de mensen die het nog niet kennen, Stand Up Paddling (SUP) is eigenlijk gewoon wat de naam al zegt… Je staat op een surfboard en je roeit met een paddle. Er werd ons nog uitgelegd dat als je moe word dat je gewoon kan zitten op je knieën, word dat wat moeilijk ga je op je bips zitten, heb je het nog moeilijk ga je gewoon op je buik liggen en in noodgevallen kan je altijd nog zwemmen…

We zijn rond 3 uur het water in gegaan en het was de plan om rond kwart voor 5 terug te gaan zodat het aardige stelletje hun boards rond kwart over 5 terug zouden hebben.. Dat plannetje is dus helemaal de soep in gelopen. 

Het ging zo makkelijk… zelfs staand kon ik het en ging ik hard!! Er stond echt een hele harde wind, waardoor ik als een speer vooruit ging. Het voelde heerlijk om met zo een snelheid de laguun over te crossen!!! In eens kwamen we tot een inhammetje waar we ook nog door zijn gegaan en daar vroegtijdig gedraaid zijn omdat er een hele sterke wind en stroming was. Terug paddelend was ik inmiddels zo ver dat ik me herinderde dat je bij moeilijkheden op je board moest gaan zitten… even nog later ben ik maar gaan liggen op mijn board… ik kwam geen meter vooruit!!! 

De 2 bootgenoontjes waarmee ik was wisten bij de mangroves terecht te komen en konden zich daar staande houden zonder dat de stroming hun mee naar achteren trok. Ik heb hun goede idee gevolgd en gelukkig was het daar zo ondiep dat ik daar ben gaan staan en lopend hun kant op ben gegaan. Inmiddels was een van de bootgenootjes al op kracht en ging zij verder om hulp te halen bij de meest dichtstbijzijnde surfschool. De andere bootgenoot en ik zijn tot zo ver we konden gaan lopen door het water, maar toen we niet verder konden zijn we maar gaan zwemmen. Uiteindelijk na wat een eeuwigheid leek kwam er een surfer op ons af. Hij bood ons aan om ons naar de kant te zeilen, naar een plek waar het water wat rustiger was.

Met onze surfboards aan die van hem geknoopt, en wij op de surfboards liggend zijn we richting een veilige kant van het water getrokken en konden we van daar weer verder paddelen naar de strand van de surfschool.  Ondertussen had ik al een hele groep mensen waargenomen die aan de strand stonden te kijken naar hoe de 2 grietjes uit het water gered moesten worden. Mijn bootgenoot had weer volle energie en ging er weer tegen aan. Ik probeerde het ook, maar halverwege dacht ik dan zwemmen toch maar de betere optie was… zij arriveerde ook 5 minuutjes eerder op land dan ik en ik zag de man van wie we de surfboards hadden gehuurd snel mijn kant op zwemmen. Uitgeput lag ik uiteindelijk, na 2 uur tegen de stroming in vechten, half op het surfboard terwijl hij mij vooruit duwde naar de strand. Eenmaal aangekomen zag ik dat er tussen het grote publiek wel 8 man politie op het strand stonden. Ik zei nog als grap tegen mijn bootgenoot "Ik heb echt geen drugs gesmokkeld… " maar ze keek me aan en zei "ze zijn er wel voor ons!".

Voor ik wist stond er idd een politie voor me neus om mijn naam, adres, geboorte datum, geboorte plaats, duur van verblijf en reden van aanstrandspoeling te ondervragen… Later heb ik tehoren gekregen dat toen de eerste bootgenoot aan land kwam en vertelde dat er nog 2 in het water zaten die hulp nodig hadden, belde een andere vrouw in hevig paniek het alarm nummer op.

Gelukkig hadden we ze niet nodig en konden we om 19:30 weer onderweg gaan naar de veiligheid van de boot die op land staat...

10 en 18 feb

10 Feb:

Meestal sta ik op de brug die mooie beesten te bewonderen. Vaak zwemmen ze ook langs me en kijken ze me recht in mijn ogen aan…  Vandaag mocht ik voor het eerst met een dolfijn zwemmen!! In hun stukje van de zee hebben we 4 dolfijnen en hadden we maar 3 kinderen voor therapie. Dolfijn Dee had geen therapie kind om mee te zwemmen, en ging dan andere dolfijnen van hun werk houden. In de ochtend is mij gevraagd of ik het leuk zou vinden om haar bezig te houden. Natuurlijk vond ik dat niet erg!!!! 

Het water was nogal fris, maar eenmaal in het water had ik een hele leuke tijd!! Als ik het gebaar deed voor zingen, ging ze zingen, deed ik het gebaar voor ronddraaien, ging ze ronddraaien… dit mocht ik afwisselen met een aantal vrije zwem sessies. Gelukkig had ik mijn masker mee genomen en flippers geleend, want als ik naar de bodem van de pool dook, ging Dee vlak naast me mee!! Ook was haar timing perfect als ik omhoog kwam… kwam ze gelijk met me mee!!

Hier zijn helaas geen foto's van genomen… maar ik heb wel een hele mooie foto van naslag werk… Toen Dee terug werd gefloten door haar trainster zette zich af met haar staartvin aan mijn been… 170 kilo van pure spier massa komt dan toch wel hard aan… 

18Feb:

Vandaag ben ik met mijn 3 boot-genootjes Punda en Otrabanda in gegaan… Lekker shoppen en vooral de tourist uit hangen!!! Ik was al om 12 uur uitgeschopt, maar mijn boot-genootjes nog niet, dus ben ik, als enige mackamba, maar met de bus naar huis gegaan… Wat is dat een ervaring hier!! Er is een grote bushalte, maar reden waarom je weet dat het een bushalte is, is omdat er heel wat mensen op bankjes zitten en rond staan. Via hun lichaamstaal kan je zien dat ze ergens op staan te wachten… 

Dan komt er een minivan langs met een bordje waar de bestemmingen op staan en daar gaan mensen in. Als er 2 of 3 in zitten gaat de chauffeur weer weg… die blijft rondjes rijden.

In mijn geval was het een chauffeuse en was ik de 4e in de bus. Ze vertelde me gelijk dat de deur dicht mocht en wou de adressen weten van iedereen.  De tourist naast me riep "breezes", de jongen achter mij zei een straat naam en ik moest naar het Sea Aquarium. De vrouw ging er meteen vandoor en kletste behoorlijk met de vrouw die naast haar zat. Op eens kreeg ik een tikje op mijn schouder van een jongen die geld in zijn hand had en die aan mij wou geven voor de chauffeuse. Hoe ze wist van wie het vandaan kwam weet ik niet… maar het maakte haar ook niets uit. ze nam het geld aan, tijdens het rijden begon het te tellen en stopte bij de jongen thuis. De tourist werd vervolgens bij zijn resort er uit gezet en ik bij de parkeerplaats van het Sea Aquarium. Voor maar 2.80 gulden had ik me 20 minuten stierlijk vermaakt!! In mijn gebrekkige Papiamento heb ik nog geprobeerd haar een fijne dag te wensen: Bon Dia riep ik… ze lachte alleen.

Een week is over

Het is 5  voor 12, vrijdag nacht… Inmiddels is een hele werkweek al helemaal voorbij… Ik heb het nog niet zo druk gehad, omdat dit nog de rustige periode is. Genoeg tijd om ingewerkt te worden en een aantal Duitse zinnetjes op te doen, aangezien er hier net zo veel duitse als nerderlandse gezinnen komen. Had ik nu toch maar mijn best gedaan in duits les… ipv alleen maar te zeggen "Ik habe keine anung!" of "Ik spreken zie keine deutch!!!" Dit is echt zo een moment dat je op je 27ste nog denkt: goh, hadden me ouders toch gelijk!!! Die zeiden altijd dat het ooit wel van pas zou komen… Maar  jah, ik geloofde ze natuurlijk niet!!

Denk je eindelijk te zijn gesetteld… Na de eerste dagen bij oom Frank te hebben gebivakkeerd, heb ik maandag een plekje gekregen op de boot "Ms Woerden".  Helemaal blij omdat ik een plekje boven in de boot kreeg!!!! Al de andere ' interns' (zoals hier de gebruikelijke term is) moeten beneden slapen, waar ze de keuken moeten delen, een kleinere kamer hebben en geen warme douche. Heb ik even geluk!!! Iets afgezonderd en in een kamer zonder internet vond ik het eigenlijk wel best. Maar helaas. Dat was van korte duur!!! Ik heb vanochtend te horen gekregen van de administratie dat ik hier weg moet en bij de interns beneden moet gaan zitten. Dus morgen moet ik weer alles inpakken en mag ik weer wennen aan een nieuwe kamer. Misschien is het wel goed ook… door de bouw van de boot is de kamer iets wat schreef en voel ik me misselijk als ik hier rondloop… Ik dacht dat het een kwestie van wennen is, maar na 5 dagen nog niet gewend te zijn is het toch tijd voor een plekje op de begaande grond!!!

inmiddels heb ik een nieuwe belangrijke man in mijn leven: George. Hij is de instructeur waar mijn vader en ik de dolfin in depth course level 1 en 2 hebben gedaan, en hij is de hoofd van de acadamy (toeristische) dolfijnen. In gesprek met hem vroeg hij of ik kon duiken en of ik interesse had om hem te helpen met het inwerken van een van zijn dolfijnen… Dolfijn Ro moet leren met toeristen te duiken en heeft tot nu toe nog maar met de trainers gedoken. Voor dat hij met de toeristen gaat duiken wil George dan dat hij met mij duikt omdat ik mijn duikbrevet heb en al wat meer weet over dolfijnen gedrag. Een soort tussen stapje… Ik sprong natuurlijk een gat in de lucht, en nu is het wachten op een signaal van George van wanneer het kan!!

Inmiddels zijn we een half uur verder en ik ga afsluiten… Als ik weer iets spannends mee maak zal ik  proberen het meteen op te schrijven, maar ik weet niet wanneer ik daar weer de kans voor krijg, dus wees geduldig… 

De vlucht

Vrijdag de 27ste was eindelijk aan gebroken…  4 uur ging de wekker, ik moest om 6 uur op Schiphol zijn. Mijn ouders en Eric een grote knuffel gegeven, en toen kwam het besef echt pas. 3 maanden weg. Weg van mn vriend, weg van mn ouders, weg van mn trouwe 4 voeters, weg van mn vrienden… Ik vond het ineens wel heel lang klinken… Tot ik in gesprek kwam met de man die naast me zat in de vliegtuig. Het was een Griek die nog niet aan de crisis lijden. Hij moest op business trip vanuit Griekenland naar Curacao. Dat betekende voor hem om 5 uur in de vliegtuig zitten naar Schiphol, daar om half 8 aankomen en meteen door gaan om zijn vlucht naar Curacao nog te kunnen halen. 11 uur later op Curacao aan te komen, om een nachtje te kunnen slapen voor hij een zijn meeting heeft en dan de volgende dag ook weer minimaal16 uur terug te moeten…Dat zet het wel wat in perspectief: Wat dat betreft heb ik het toch wat beter denk ik dan!!! 

Halvewegen de vlucht kwam ik er achter dat de vlucht KL 0785, met bestemming Curacao, eerst een tussenstop zou maken op St Maarten. De alarm bellen gingen bij mij meteen rinkelen…De mensen die ooit met mij gevlogen hebben weten wel dat ik heel moeilijk mijn eten binnen kan houden tijdens het stijgen, landen en turbulentie van een reis. Gelukkig had ik tijdens de vlucht hele aardige stewardessen, die ook erg goed waren in hun vak. Dat houd in op zo een reis dat ze de vele vragen kunnen beantwoorden, een gevoel van veiligheid uitstralen en (in mijn geval helaas) die steeds langs kwamen met eten… ze hadden een hele assortiment eten waarmee ze kwamen, en ze kwamen om de 3 uur wel met een hapje aanzetten. Heel de reis door heb ik 2 maaltijden en minimaal 2 tussendoortjes gehad, veel water gedronken en natuurlijk ook Cola, zonder ijs, zonder bubbels. Maar ik kan met trots melden dat mijn food management tijdens deze vlucht heel goed uit heeft gepakt!!! 

Ik ben inmiddels aangekomen op het heerlijk warme Curacao, en verblijf tijdelijk in het appartement waar mijn oom (Frank) zal blijven voor een maand. Maandag mag ik me melden bij de dolphin therapy center.

Bijna zover!

Hoi lieve mensen!

Het is bijna zover!! Het begon allemaal in 2009 met een solicitatie brief... Helaas was het om dat moment niet voor mij weg gelegd en was ik op een wachtlijst gezet. In 2010 werd ik weer benaderd, maar helaas was dat ook niet het moment... en nu... Nu is het bijna zover!!

Het is bijna zover!! Amper 8 maanden in mijn nieuwe baan en 1 maandje een nieuw huis en ik kreeg al de aanbod waar het allemaal om draait!!! Gelukkig heb ik een flexibele werkgever en een vriend die het beste voor me voor heeft... want.. Het is bijna zover!!

Het is bijna zover!! Mijn vliegticket is al geboekt... mijn oom is overgehaald om me te begeleiden op de heenweg... de auto is al geregeld.... de hotel wacht op onze komst... Het is namelijk bijna al zo ver!!

Het is bijna zover!! Over 20 dagen zit ik in de vliegtuig. Over 21 dagen geniet ik van de warmte van Curacao. Over 23 dagen begroet ik GeeGee, Papito, Chabelita en Li-Na. Het aftellen is begonnen... Het is bijna zover!!

Via deze website zal ik mijn best doen jullie op de hoogte te houden van mijn  dol fijne  taverelen!!